حال من در فرقت و جانان و ابرام رقيب
جمله ميداند خداي حال گردان غم مخور
.
.
و يا جسارتا نقل قول با اصلاح از دوستمان: چند مي پرسي ز جبر و اختيار - اختيار آن به که باشد دست يار
-----
و يا از مولايمان:
الحکمه 16: وقال عليه السلام: تُذِلُّ الامورِ للمقادير، حتي يکونَ الحَتفُ في التَّدبير. (کارها چنان در سيطره ي تقدير است که چاره انديشي به مرگ مي انجامد)
در حکمت 78 (طولانيست به بيان فراسي مي پرداريزم)، در جواب مرد شامي فرمود:(مرد شامي سوال پرسيد آيا رفتن ما به شام به قضا و قدر الهي است؟ امام با کلمات طولاني پاسخ او را داد که برخي از آنان را برگزيديم)
واي بر تو! شايد قضاء لازم و قدَرَ حتمي را گمان کردي؟ اگر چنين بود پاداش و کيفر، بشارت و تهديد الهي، بيهوده بود! خداوند سبحان! بندگان خود را فرمان داد در حالي که اختيار دارند و نهي فرمود تا بترسند، احکام آساني را واجب کرد و چيز دشواري را تکليف نفرمود و پاداش اعمال نيک را فراوان قرار داد، با نافرواني بندگان مغلوب نخواهد شد و با اکراه و اجبار اطاعت نمي شود و پيامبران را به شوخي نفرستاد و فرو فرستادن کتب آسماني براي بندگان بيهوده نبود(نقد مکتب وُلونتاريسم) و آسمان و زمين و آنچه را در ميانشان است بي هدف نيافريد.

اين پندار کسانيست که کافر شدند و واي بر آتشي که بر کافران است.