پيش تو خاک مي خورم و خار مي شوم

هنگام ديدن چشمان تلخ و زهر تو

زخمي به سينه نشسته و تب دار مي شوم

وقتي كه دوري از من و در حال راحتي

باقلب خسته و زخميم چه تيمار مي شوم

گيسو مده بر باد و عشوه ها نكن

با ديدن تو بسي خنده دار مي شوم

تو نچسبي و با شكرستان نچسب تر

از بس كه آب مي خورم شب ادرار مي شوم

از بس كه حرص ميدهي ام سرخ ميشوم

مي سوزم و بلاي خانه چو سيگار مي شوم

هروقت شنيدي عاشق تو گشته ام بدان

ديوانه شدم و يا بي كارو بار مي شوم

چشمت سفيد و كبود خموش باد

وقتي ديدي كه شهره ي بازار مي شوم