من ولي تمام استخوان بودنم لحظه هاي ساده ي سرودنم درد مي کند انحناي روح من شانه هاي خسته ي غرور من تکيه گاه بي پناهي دلم شکسته است کتف گريه هاي بي بهانه ام بازوان حس شاعرانه ام زخم خورده است
اينجا دلم آروم شد
بخدا جدي انگار اينجا بلاگ تو يه جوري آرومم كرد.....خيلي دلم هواي قيصر کرده.................. بيشتر از يکماهه که نرفتم رو مزارش....
