ملیـحـــــــــــــــــــــــــــانه

این چند وقته توی دلم خیلی حرفها مونده بود که نمیدونستم باید چطور سر همشون کنم و چجوری بنویسم که درست منظورم رو بیان کرده باشم.آیه ی 8 و 9 سوره ی کهف رو که خواندم انگار تمام حرف های گفته و نگفته هام از ذهنم پاک شد.
بسم الله الرحمن الرحیم
یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ (?)
ایشان میخواهند که نور خداى را دهان هاى خویش فرو نشانند و خداى تعالى تمام کننده نور خویش است هر چند که کافران کراهت دارند.
هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ (?)
 او آن خدائیست که پیغمبر خویش را با توحید و کیش درست فرستاد تا آن را بر همه دینها غالب گرداند و گر چه مشرکان (این چیرگى را) کراهت دارند.