فرار بزرگ 2
•
.jpg)
مثل همیشه خودم رو در جمع بزرگترا جا کردم و سعی کردم به صحبتهاشون خوب گوش بدم تا یک چیزایی بفهمم.صحبت از دوران انقلاب و شاه و درگیری های دهه ی اول و دوم بهمن سال57 بود.مهمانمون ماجرا رو شرح داد بدون اینکه چیزی از قلم بیفته با اینکه حسابی ترسیده بودم ولی کنجکاوی مانع فرار کردنم شد.
درک کردن چنین مسائلی برای یک بچه ی 7 ساله چندان خوشایند نیست.وحشت جودم رو پر کرده بود...
شب موقع خواب فقط به چیزاهایی که شنیده بودم فکر میکردم.ظهر که به مدرسه رفتم 21بهمن ماه بود و ما برنامه داشتیم...مثل همیشه سرود و نمایش و مسابقه
موضوع نمایش رو دقیق یادم نمیاد فقط صحنه ای رو یادمه که شاه و درباریان بودن و پایین سن مردم شعار میدادن.یکی از بچه های پایه ی پنجم که قد بلندی داشت نقش شاه رو بازی میکرد.شاه عصبانی بود و سر بقیه فریاد میکشید.تمام مدتی که بچه ها نمایش رو اجرا میکردن من حرفهای دیشب و چیزهایی که میدیدم رو با هم تطابق میدادم...
بعد از تمام شدن برنامه زنگ خورد و به کلاس برگشتیم.چند دقیقه که گذشت از معلم اجازه گرفتم برم بیرون آب بخورم،وارد راهرو که شدم به سمت حیاط حرکت کردم چند قدمی بیشتر برنداشته بودم ...دیدم دختری که نقش شاه رو بازی میکرد با همون لباس و گریم به سمتم میاد.منم که حسابی وحشت کرده بودم چند قدمی عقب عقب رفتم و بعد هم پا به فرار گذاشتم!
این شیرین ترین خاطره ای بود که از دوران مدرسه و دهه ی فجر داشتم اسمش رو هم گذاشتم فرار بزرگ(2)
ممنون از گل دختر عزیز به خاطر دعوتشون
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ته نوشت:
اینکه زندانی خاکیم همین بس ما را
چشم پوشیدم از این باغ خزان‌دیده چنان
که نه با گل سر و کار است و نه با خس ما را
عشق هم رفت چو شد دور جوانی سپری
به چه خشنود توان کرد از این پس ما را؟
می‌سپارم سر و جان در قدم قاصد مرگ
اگر از در رسد این پیک مقدس ما را
کس ندیده‌ست چو من بندة بی‌مقداری
که به هرکس که فروشند دهد پس ما را
جز تو ـ یا رب! ـ به کسی نیست مرا روی امید
تو مکن خوار به چشم کس و ناکس ما را
تا غنی در گرو منت خلق است، سهی!
جامة فقر به از جامة اطلس ما را